Begeleiding

Veel gezinnen met minderjarige kinderen in precair verblijf of zonder wettig verblijf zijn op één of ander moment in aanraking gekomen met een begeleider. Vaak gaat het dan om iemand van het opvangcentrum, van een dagcentrum, van een socio-juridische dienst of over een advocaat. Elk van deze mensen heeft zijn eigen taken ten opzichte van het gezin en de kinderen.

Het fundament van een kwalitatieve begeleiding is een individuele begeleiding vanaf het begin. De begeleiding moet intensief zijn en duidelijke informatie geven omtrent de verblijfsprocedure en -mogelijkheden alsook de realiteit van een mogelijke terugkeer.

Maar ook dient er voldoende ruimte en tijd voor vrijgemaakt te worden: begeleiden is niet louter een administratief begeleiden naar het al dan niet bekomen van verblijfsdocumenten gebaseerd op het verstrekken van informatie. Het is een ondersteuningsproces waarbij mensen de energie dienen te vinden om duidelijk na te ‘durven’ en te ‘kunnen’ nadenken over hun toekomst.

Het traject vereist een intensieve opvolging van de gezinnen. De caseload van de sociaal werkers in de opvangcentra beïnvloedt rechtstreeks de kwaliteit van de begeleiding die ze kunnen aanbieden. Indien een sociaal werker een groot aantal zeer verscheiden dossiers moet opvolgen, is het begrijpelijk dat ze minder tijd kunnen vrijmaken voor de begeleiding van elke familie. Dat beïnvloedt op zijn beurt de vertrouwensrelatie tussen beide, de kwaliteit van de begeleiding, de mate waarin het gezin het traject en de genomen beslissingen begrijpt alsook de mate waarin het gezin zich investeert in het traject en zich het toe-eigent.

De overheid en de betrokken administraties kunnen een succesvolle implementatie van de begeleiding in de hand werken door het vrijmaken van voldoende middelen, met inbegrip van een voldoende aantal sociaal werkers per centrum om zodoende hun werklast te verlagen en een kwaliteitsvolle begeleiding te garanderen.